Adios Uste??!

ngaun lang ako nalungkot nang ganito...
ngaun ko lang nafeel ulit ung feeling na mamamatay ka na...
ngaun ko lang nafeel ung sobrang awa sa sarili ko...
pero ano bang magagawa ko?

previously, cnabi kong may part two ang pagdradrama ko...
mukhang ito na ung final blow na un...
breaking news ung nangyari kaninang madaling araw...
iniyak ko na nga lang eh...
hindi ko kasi kinaya...
='c

eto ung isang point sa buhay ko na sobrang napaluluhod ako sa hirap...
eto ung point na napakarami kong isasakripisyo para sa pamilya ko at sa sitwasyon ngaun...
eto ung point na dapat may kausapin ako,
ung point na dapat may umalalay...
kasi anytime, matutumba na ako...

mas malungkot isipin na sa mga oras na to...
ung mga taong inaasahan mong dadamay sayo eh missing in action...
mga manhid na taong dadaanan ka lang...
babatiin ka lang pag bumati ka...
ung mga taong nagbibigay ng atensyon sayo tapos biglang nawala...
WALA SIYA SA TABI KO!!!!!!!!

halo halo ung emotions ko ngaun...
may galit...
maraming lungkot...
maraming panghihinayang...
maraming hurt feelings out of these difficulties....

marami akong plano sa buhay na malapit nang mareset...
mga pangarap na nalobat at kelangang irecharge...
maraming bagay ang mabubura dahil kailangan...

marami akong mamimiss sa USTe, sa totoo lang...
ang BSN 2...
ang LB...
ang MEC...
ang Pax...
ang mga friends ko from other year levels...
ung RLE group ko...
ung mga CI's ko...
ang Nursing office...
ang NCBS...
ang COMELEC...
mga friends ko from different colleges..
ung orange team ng softball last 1st year 1st sem...
marami pang iba...
sobrang dami pa...
at ayoko na silang masyadong isipin kasi mas mahirap makaadjust...
bka ma2nd homesick lang ako...

kung ano man ung masamang mangyari sakin...
sana wag nio akong kalimutan...
naiiyak tuloi ako...
='c